V RAJD TURYSTYCZNY IM. MARYLI SZARMACH
„KOCIEWSKIE WĘDRÓWKI”

30-31 maja 2008 r.

Za nami już V Rajd Turystyczny „Kociewskie wędrówki” zorganizowany przez ZSP Jabłowo.  Kolejny raz  zaprosiliśmy do wspólnego wędrowania po lasach i polach Kociewia szkoły z gminy Starogard Gdański. W tym roku z naszej propozycji skorzystały szkoły 
z Kokoszkowych, Trzcińska, Rywałdu i po raz pierwszy z Brzeźna Wielkiego. W sumie nasza zwarta i przebojowa  grupa liczyła 86 uczestników oraz 10 opiekunów.

O godzinie 10.00 spotkaliśmy się wszyscy w Starogardzie przy ul. Droga Owidzka, przy  dawnym małym dworcu kolejowym. I tutaj już na wszystkich czekała miła niespodzianka. Pan Krzysztof Mondrachowski   wziął od nas zbędne pakunki – karimaty i śpiwory – aby je zabrać na miejsce noclegu, czyli do szkoły w Jabłowie. Huuurrrraaaaa!!!! Zawsze to mniejszy garb na plecach ;-) Jeszcze tylko rozdanie znaczków rajdowych, pouczenie o zasadach ruchu na drogach publicznych, pamiątkowe zdjęcie pod plakatem ogłaszającym rozpoczęcie kolejnego rajdu i ... można ruszać w drogę. W końcu przed nami spory kawałek trasy do przejścia.

            „Raz, dwa, lewa, prawa.” Podczas całego rajdu w ogóle nie trzeba było wykrzykiwać tej komendy. No, może trochę siły nas opuściły w drodze powrotnej, ale do tego momentu jeszcze dojdziemy (w dosłownym tego słowa znaczeniu).

            Pierwszy przystanek na trasie naszej pieszej wędrówki stanowiła tzw. Szwedzka Góra w Owidzu. U stóp tej góry, podczas pierwszego postoju,  Pani Ania opowiedziała uczestnikom rajdu o historii miejsca, gdzie w czasach średniowiecza istniało duże i ważne grodzisko, które nie wiadomo dlaczego przestało nagle istnieć. Pani Wiktoria natomiast zaczęła snuć wspomnienia o nieżyjącej już  patronce zlotu – Maryli Szarmach. Zapytacie zapewne, skąd to dziwne połączenie tematów, na pozór zupełnie różnych? Odpowiem, że nie wiem, że być może wspólnym mianownikiem łączącym obie opowieści stało się nierozerwalnie związane z historią i życiem – przemijanie. 

            Kolejnym miejscem postoju dla uczestników zlotu stała się elektrownia wodna 
w Owidzu. Skorzystaliśmy z uprzejmości Pana Rafała Pałkowskiego, który bardzo chętnie – za co jesteśmy mu niezmiernie wdzięczni – przybliżył nam pracę tej elektrowni. Gdy wszyscy zainteresowani zakończyli zwiedzanie obiektu, nastąpiło pierwsze „zadanie bojowe” przygotowane dla drużyn. Uczestnikom rozdano kartki i długopisy oraz zaproponowano ułożenie tekstu o własnej drużynie na melodię znanej piosenki turystycznej „Gdzie strumyk płynie z wolna”. Trzeba przyznać, że to zadanie na dłuższy czas pochłonęło uczestników rajdu, dzięki czemu strudzeni opiekunowie mogli dłużej poleżeć w cieniu na trawie.

            Dalsza trasa rajdu prowadziła przez Barchnowy do  Lipinek  Szlacheckich. Dodam tylko, że mieszczący się tam sklep spożywczy chyba dawno nie przeszedł takiego oblężenia. Jednak, nie wiedzieć czemu, pani sprzedawczyni wyglądała na zadowoloną z takiego oto obrotu sprawy ;-) 

            Idąc dalej pieszo drogami Kociewia doszliśmy do wsi Grabowiec. Na jednym 
z tamtejszych domów, skądinąd nauczycielki pracującej w szkole w Jabłowie, widnieje murowana tablica poświęcona polskiemu nauczycielowi Walentemu Gawrońskiemu, który został zamordowany przez niemieckiego okupanta w 1939 r. Pani Justyna Zawitowska przybliżyła nam losy tej historycznej postaci, a także pokazała zachowany w bardzo dobrym stanie ilustrowany pamiętnik jednego z nauczycieli. Ciekawe, że nauczyciele wówczas i dziś przeżywają w swojej pracy podobne radości jak i zmartwienia.

            Ostatnim miejscem postoju na trasie była dla nas oczyszczalnia ścieków w Jabłowie. Tutaj czekał na nas przedstawiciel zakładu Pan Kazimierz Klein. W ciekawy i przystępny sposób opowiedział on nam o modernizacji ujęcia wody i stacji wodociągowej jabłowskiej oczyszczalni. Po wysłuchaniu ciekawego wykładu o ważności istnienia tego typu obiektu w naszej okolicy, ruszyliśmy „ostatnią prostą” (która była krzywa) do celu – szkoły w Jabłowie.  Pan Kazimierz uległ pokusie i zaproszony przez nas na pyszną grochówkę (arcydzieło sztuki kulinarnej Pani Danki), zjawił się tam także, dotrzymując nam dalej towarzystwa. Pani Henia i Pani Justyna  dwoiły się i troiły, aby nikt nie czekał za długo w kolejce po ciepły posiłek. Posileni uczniowie mogli wreszcie przystąpić do części konkursowej rajdu. Reprezentanci drużyn ze szkół podstawowych i gimnazjalnych zasiedli do pisania testu przyrodniczo-krajoznawczego oraz zadania ze znajomości mapy. Inni natomiast rozpoczęli zmagania fair-play w konkurencjach sportowych takich, jak: koszykówka, siatkówka, piłka nożna. Kiedy już wszystkie konkurencje zostały rozstrzygnięte udaliśmy się gwarnie na boisko szkolne aby posiedzieć przy ognisku i zjeść pyszne kiełbaski. A że przy ognisku miło jest pośpiewać powróciliśmy do zadania związanego z piosenką. Każda drużyna wyśpiewała hymn swojej drużyny powstały podczas postoju w Owidzu. Największą oryginalnością tekstu 
i zaskoczeniem rymów wyróżnili się chłopcy z Jabłowa, co do tego nikt nie miał krzty  wątpliwości. Wieczorem odbyła się głośna i niezapomniana impreza taneczna zwana przez młodzież dyskoteką. Około godz. 23.00 została ogłoszona cisza nocna, a już ok. 4.30 nad ranem wszyscy poszliśmy spać.

            Kolejny dzień rajdu rozpoczął się ok. godz. 7.00, kiedy to uczniowie poczuli pierwszy głód. Tak więc udali się oni czym prędzej do sklepu na zakupy, przewrócili do góry nogami plecaki w poszukiwaniu przysłowiowych resztek lub udali się do kuchni, gdzie opiekunowie przygotowali dla wszystkich ciepłą herbatę oraz pyszną drożdżówkę. Do godziny 9.00 czas szybko minął. Nastąpił kulminacyjny punkt zlotu – ogłoszenie zwycięzców wszystkich konkurencji. Zastępca dyrektora Pani Justyna Zawitowska z uśmiechem na ustach powitała punktualnie o 9.00 wszystkie drużyny i opiekunów. Rozdanie nagród i wręczenie dyplomów przebiegało w wyjątkowo radosnej atmosferze. Jeszcze tylko pamiątkowe podpisy na tablicy umieszczonej przy wyjściu ze szkoły i ruszamy. Przed nami ostatni odcinek trasy. 
Z większym trudem niż dzień wcześniej zarzuciliśmy na plecy bagaże, a jeszcze dodatkowo przybyły nam karimaty i śpiwory, które trzeba było zabrać do domów. Mimo to dziarsko ruszyliśmy naprzód. Widziany oczyma wyobraźni cel naszej wędrówki dodawał nam sił 
i sprawiał, że przyspieszaliśmy kroku.

            Tak oto dotarliśmy do końca naszej tegorocznej wędrówki drogami Kociewia. Jak wiadomo, wszystko co dobre szybko się kończy. Możemy jedynie powiedzieć wszystkim

„Do zobaczenia. Spotkajmy się znów za rok!”

 

                                                                                     Z turystycznym pozdrowieniem,
z lekkim oka przymrużeniem

kierownik rajdu Anna Kuras